در چمن گر جلوه ات آرد به روی کار گل

رنگها چون شمع بندد تا به نوک خارگل

رازداران محبت پرتنک سرمایه اند

کز جنون چیدند یک چاک گریبان وار گل

چشم حیران شاهد دلهای از خود رفته است

نقش پایی هست در هر جا کند رفتار گل

از رگ تاکم لب امید بی خمیازه نیست

می کند زین ریشه آخر نشئه ای سرشار گل

سبحه ریزد غنچهٔ کیفیت این شاخسار

گر کند در باغ کفرم رشتهٔ زنار گل

الفت دلها بهار انبساط دیگر است

شاخ این گلبن ز پیوند آورد بسیار گل

ناله از انداز جرأت در عرق گم می شود

بلبل ما را که چون شمعست در منقار گل

درگلستانی که رنگ و بوی می سازد بهم

عالمی را از تکلف گشت ربط دارگل

ای شرر در سنگ رنگ آرزو گردانده گیر

چشم واکردن نمی ارزد به این مقدار گل

در بهارم داغ کرد آخر به چندین رنگ یأس

ساغر بی باده یعنی بی جمال یار گل

برنفس بسته ست فرصت محمل فیض سحر

ناله شو ای رنگ تا چشمی کند بیدار گل

رشتهٔ شمع است مژگانم که گوهرهای اشک

بسکه چیدم بیدل امشب کرد دیگر بار گل